Artık ne geri gelmeni beklerim ne de ben gelirim. Nasılsa ben bir şey kaybetmedim, sen bensizliği seçtin. Karar senin.
Benim kelime hazinem çok geniştir, derdim. Senin bir kelimene yetemedim; git, ne demekti sevgilim?
Sen benim sarhoşluğumsun, ne ayıldım, ne ayılabilirim, ne ayılmak isterim!
Kimselere anlatamadım. Kendime bile.. Ola ki ağzımdan kaçırır, bir daha tutamam seni.
Yürekli bir kadının başı, yüreksiz bir erkeğin omuzuna ağır gelir!
Dost uğrunda ölmek kolay, fakat uğrunda ölünecek dostu bulmak zordur.
Eli kolu zincirlere vurulmuş, vatan çırılçıplak yere serilmiş. Oturmuş göğsüne teksaslı çavuş. Beyler bu vatana nasıl kıydınız?
Tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da, hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
O bensizliği göze aldıysa, ben onsuzluktan birşey kaybetmem.
Gerçek şair kendi aşkı, kendi mutluluğu ve acısıyla uğraşmaz. Şiirlerinde halkının nabzı atmalıdır.
Gerçek yaşamdan kaçan ve onunla bağıntısız konuları işleyen kimse, saman gibi anlamsızca yanmaya yargılıdır.
Hapşurduğumda; çok yaşa, iyi yaşa yerine benimle yaşa deseydi keşke. Bende; sende gör değilde, emrin olur deseydim sessizce.
Kelebek misalidir aşk; anlamayana ömrü günlük, anlayana bir ömürlük!
İnsan birisiyle yaşlanmalı, birisi yüzünden değil!
Şimdi on yaşına bastı. Ben içeri düştüğüm sene ana rahmine düşen çocuklar.
Gelinler aynada saçını tarar, aynanın içinde birini arar. Elbet böyle sizi de aradılar. Gelinlere kıymayın efendiler.
Topraktan
öğrenip kitapsız bilendir. Hoca Nasreddin gibi ağlayan, Bayburtlu Zihni
gibi gülendir. Ferhad’dır. Kerem’dir. ve Keloğlan’dır.
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür, ve bir orman gibi kardeşçesine…
Birgün bensizlik çalar kapını. Benli dünleri düşünür, avunursun. Sanma ki yalanlar içinde, ben gibi bir doğru bulursun.
Kim bilir.. Masalınızın kahramanı, başka bir hikayenin figüranı olmaya gitmiştir belki de.
Geçtim putların ormanından baltalayarak, ne de kolay yıkılıyorlardı.
Her gelen sevmez ve hiçbir seven gitmez unutma. Bil ki; giden dönüyorsa sevdiğinden değil, kaybettiğindendir aslında!
Arkadaşlık ağaca benzer, kurudu mu bir daha yeşermez.
Gökyüzünü başımın üstünde görmek bana yasak.
Memleketim:
bedreddin, sinan, yunus emre ve sakarya, kurşun kubbeler ve fabrika
bacaları benim o kendi kendinden bile gizleyerek sarkık bıyıkları
altından gülen halkımın eseridir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder